Recenzja "Papierowe miasta", John Green

Tytuł: Papierowe miasta
Autor: John Green
Ilość stron: 397
Cena sugerowana: 39,90 zł (twarda okładka 44,90)

"Papierowe miasta" to książka opowiadająca o Quentinie-chłopaku, który od zawsze był zakochany w zbuntowanej Margo Roth Spiegelman. W dzieciństwie przeżyli razem pewne zdarzenie, teraz chodzą do tego samego liceum. Q jednak nigdy nie przestał myśleć o Margo i nadal tkwił w tym głębokim zauroczeniu. Pewnej nocy Margo niespodziewanie wkracza do życia chłopaka i namawia go do wzięcia udziału w jej zemście na kilku osobach, które z nią zadarły. Następnego dnia Margo znika. Dziewczyna pozostawia Quentinowi wskazówki do odnalezienia jej. Przez całą podróż Q poznaje Margo. Uświadamia sobie, że tak na prawdę nic o niej nie wie. Czy ją odnajdzie?

Chciałam wam przedstawić moje ulubione cytaty z tej książki:

"Ale to była ostatnia struna. To była słaba struna, fakt, ale jedyna, jaka mi pozostała, a każda papierowa dziewczynka potrzebuje choć jednej struny, nieprawdaż?"

"Zawsze wydawało mi się absurdalne, że ludzie chcą się z kimś zadawać tylko dlatego, iż ten ktoś jest ładny. To jakby wybierać płatki śniadaniowe ze względu na kolor, a nie na smak."

"Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia."

"Wieczność to kompozycja z chwili obecnych"

"(...)stąd nie możesz zobaczyć rdzy ani popękanej farby, ani całej reszty, ale możesz stwierdzić, jakie to miejsce jest naprawdę. Możesz się przekonać, jakie to wszystko jest sztuczne. Nie jest nawet na tyle trwałe, by je nazwać miastem z plastiku. To papierowe miasto. Mówię ci, tylko popatrz, Q: popatrz na te wszystkie ślepe zaułki, ulice, które zawracają same na siebie, wszystkie te domy wybudowane po to, by się rozpaść. Na wszystkich tych papierowych ludzi mieszkających w swych papierowych domkach i wypalających swoją przyszłość, byle tylko siedzieć w cieple. Na wszystkie te papierowe dzieciaki pijące piwo, które kupił im jakiś menel w papierowym całodobowym. Każdy opętany jest manią posiadania przedmiotów. Cienkich jak papier i jak papier kruchych. No i wszyscy ci ludzie. Mieszkam tu 18 lat i ani razu w swoim życiu nie spotkałam kogoś, komu zależałoby na czymkolwiek istotnym."

Przejdźmy do oceny książki:

Okładka

Nadal nie mogę pojąć tego jak piękne są okładki książek Greena. Wszystkie powieści, które wydał mają pasujące do siebie stylem okładki. Perfekcyjna przednia oprawa. Czysta perfekcja.

Fabuła

Ta historia nie jest taka sama jak inne. Fabuła jest oryginalna i bardzo ciekawa.

Bohaterowie

Świetni bohaterowie! Bardzo się z nimi zżyłam i naprawdę zrobiło mi się przykro, kiedy książka ta dobiegła końca. Nie mówię tu tylko o głównych bohaterach. Mam też na myśli bohaterów drugoplanowych, takich jak Radar, Ben, czy Lacey. Ta trójka dodawała książce fantastycznego humoru!

Podsumowanie

Po tej książce zaczęłam bardzo dużo myśleć. Zaczęłam myśleć o ludziach, których już znałam i zastanawiałam się nad tym, czy oni też nie są takimi "papierowymi ludźmi"? Mijam ich na korytarzu w szkole, wydają mi się tacy sami-papierowi i nietrwali. Posiadają te same pragnienia nastolatka, którymi są bogactwo, piękno itp., ale czy to w życiu jest najważniejsze? Powinniśmy zwracać uwagę na ważniejszą rzecz jaką jest wnętrze. Gdy wnętrze jest brzydkie, to i zewnętrzna część jest brzydka. Dajmy na to taki przykład: papierowa dziewczyna mówi, że jest zakochana w chłopaku, lecz mówi to zwracając uwagę na jego wygląd. Jaki to ma sens?

Czy nie powinniśmy się starać wyróżniać z tłumu? Czy jeśli ktoś jest inny, to trzeba go odizolować od tych "perfekcyjnych", takich samych, papierowych? Bo często ludzie są papierowi. Nietrwali jak papier i biali jak papier-jak już wspominałam, wszyscy tacy sami.

Jednak pamiętajcie, nie wszyscy jesteśmy papierowymi ludźmi. Gdyby wszyscy byli papierowi, to świat byłby nudny. To nie byłby świat, a układanka z papieru. Wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas. Niektórzy nie dorośli do zerwania z etykietą bycia "papierowym", a może i nawet nigdy do tego nie dorosną.

Z całego serca polecam wam "Papierowe miasta". Znajdziecie tam wiele humoru, lecz nie zabraknie także poważniejszych scen oraz momentów, przy których będziesz rozmyślał przez dłuuuugi czas. Książka opowiada między innymi o odnajdywaniu samego siebie, o przyjaźni i miłości. Nadal jestem pod wielkim wrażeniem "Papierowych miast" i jak na razie jest to moja ulubiona pozycja autorstwa Johna Greena.

Nadszedł koniec tego postu. Mam nadzieję, że recenzja wam się spodobała, jest nieco inna niż te poprzednie. Co sądzicie o tej recenzji? Spodobała wam się? Czy przeczytaliście już "Papierowe miasta"?Zapraszam do komentowania i obserwowania mojego bloga. Widzimy się już za niedługo z kolejnym postem, pa!