Recenzja "Endgame. Klucz Niebios", James Frey oraz Nils Johnson-Shelton

Kontynuacja wychwalanej przeze mnie pod niebiosa książki "Endgame. Wezwanie". Jak wypadł "Klucz Niebios"? Czy spełnił on moje oczekiwania?

Już na samym początku chcę podkreślić, iż jest to druga część powieści, jednak starałam się unikać spoilerów.

Tytuł: Endgame. Klucz niebios

Autor: James Frey i Nils Johnson-Shelton

Ilość stron: 503

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Klucz ziemi został odnaleziony. Zapoczątkowano Zdarzenie! Graczy pozostało tylko dziewięcioro, co równa się z jeszcze większą determinacją i rywalizacją. Toczy się gra o istnienie ludzkości. Kto odnajdzie Klucz Niebios? A może jest jakiś sposób, aby zakończyć Endgame? 

"Bo tym jest Endgame. Nie grą, a wojną. Jak mogliśmy tego nie dostrzec? Jak mogliśmy tak długo trwać w zaślepieniu? Czy to nie my powinniśmy być tymi oświeconymi? Jak?"

Nie podejrzewałam, że to napiszę... Ta część była jeszcze lepsza od pierwszej. Nie mam pojęcia jak autorzy książki to zrobili, ale jestem pod wielkim wrażeniem.

Dobrze, dobrze - mieliście rację. Rzeczywiście kontynuacja powala na kolana. Zadowoleni?

Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się czy nie zanudzicie się czytając Endgame - odpędźcie te myśli ze swojej głowy. To niewykonalne. Może pominę przeliterowanie "niewykonalne", aby utwierdzić was w przekonaniu, że to rzeczywiście jest NIEWYKONALNE.

Frey i Johnson-Shelton są po prostu mistrzami. Potrafią wciągnąć w historię tak, aby nie odrywać się od niej nawet na moment, aż w końcu skończy się powieść.

"Endgame jest faktem. Endgame trwa. Walczymy ze sobą, póki któreś z nas nie zwycięży. Zwycięzca przeżyje. On i jego lud. Wszyscy inni umrą."

Przejdźmy do bohaterów, których ilość w kontynuacji uległa zmianie. W pierwszym tomie nieco trudnym było zorientowanie się, o jakiej postaci czytam dany rozdział. Miałam do zapamiętania 12 imion i nazwisk, sporo. Liczba dziewięciorga graczy brzmi już lepiej, prawda? 

Do tego zostali przedstawieni bardziej wyraziście. Gdyby ktoś podałby mi fragment wypowiedzi któregoś z nich, niezwłocznie podałabym jego imię. Nie spotykamy się z monotonnością i szablonowością bohaterów, co jest ogromnym plusem. Dobrze wykreowani bohaterowie to jedna z podstaw dobrej książki, zgadza się?

A co do Jago - nadal darzę go ogromną sympatią i szczerze mówiąc wątpię, aby to się zmieniło. 

Spora różnica pomiędzy tą częścią a poprzednią- teraz o Endgame dowiaduje się cały świat. Ludzie przygotowani są na zagładę.

Okładka tej części jest równie wspaniała co poprzednia. Idealnie odwzorowuje klimat książki, czyli jednymi słowy zaciętą walkę pomiędzy bohaterami i ilość krwi ukazującą się na kartkach.

Dodatkowo tak samo jak w pierwszym tomie możemy rozwiązywać łamigłówki i za rozwiązanie wszystkich dostaniemy pokaźną sumę pieniędzy. Och, chyba zapomniałam wspomnieć, iż aby dojść do sedna zagadki trzeba być diabelnie inteligentnym. Ja nie byłam w stanie rozwikłać nawet jednej z nich.

Po przeczytaniu tej pozycji nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Byłam tak zaskoczona rozwojem akcji i oszołomiona tym jak szybko się ona rozgrywa. 

Nie mam pojęcia jak poradzę sobie czekając na kolejny, ostatni tom trylogii. Jestem zniecierpliwiona i pragnę go jak najszybciej przeczytać. Z drugiej jednak strony, po nim nastąpi koniec tej świetnej historii. Wyobraźcie sobie jaka jestem zdezorientowana.

Przerzucając ostatnie kartki książki, będąc już przy finale... nie miałam ochoty aby ta historia się kończyła. Tak naprawdę zbliżając się ku końcowi starałam się jak najwolniej ją czytać (wiem, to brzmi nieco dziwnie, jednak rzeczywiście tak było).

Moja ocena książki:

★★★★★★★★★★

Wystawiam tej pozycji jak najbardziej zasłużone dziesięć gwiazdek. 

"Wezwanie", jak i "Klucz Niebios" polecam każdemu. Zaufajcie mi i sięgnijcie po te pozycje, ponieważ są one jak najbardziej warte uwagi.

Za możliwość przeczytania tej pozycji serdecznie dziękuję wydawnictwu SQN!

Czytaliście "Klucz niebios"? Jeśli tak - sądzicie, iż jest lepszy od "Zdarzenia""? 

Koniecznie dajcie znać w komentarzach!
✽ ✽ ✽