jedna z najlepszych książek tego roku. "Marina", Carlos Ruiz Zafón

Niekiedy trafiają nam się takie książki, które aż grzech czytać zbyt szybko. Dostarczają nam tyle przyjemności z czytania, że nawet nie chcemy myśleć o ich zakończeniu. Jeśli chcecie dowiedzieć się, dlaczego "Marina" jest dla mnie jedną z takich pozycji - zapraszam do dalszej lektury.

Pierwszy raz o "Marinie" usłyszałam się dosyć niedawno. A kilka dni później, po odkryciu kilku słów na temat jej fabuły - zauważyłam ją w Dedalusie. Wzięłam ją dosyć niepewnie, nie będąc do końca przekonana, czy rzeczywiście tę powieść przeczytam. Moje obawy wynikały m.in. z tego, iż w moim pokoju jest zbyt wiele nieprzeczytanych pozycji, które kurzą się, czekając na swoja kolej. 

I tak też stało się z "Mariną". Przez kilka miesięcy zdawało się, iż kompletnie nie zauważam jej obecności. Co teraz, już po jej przeczytaniu, uznaję za całkowicie absurdalne i nie mam pojęcia jak przez tak długi czas mogłam przechodzić obok niej obojętnie.

Bo jest to książka wyjątkowa. Jedyna w swoim rodzaju, niesamowita. Taka, do której muszę w przyszłości wrócić jeszcze raz.

Książka ta opowiada o historii piętnastoletniego Óscara Drai. A raczej sam Oscar opowiada swoją historię sprzed piętnastu lat, która przed zapoznaniem się z następnymi wydarzeniami może wydać się niczym niewyróżniająca się i prosta. Pewnego popołudnia, po godzinach spędzonych w internacie, ów główny bohater udał się na spacer po ulicach Barcelony. Zwabiony pięknem muzyki dobiegającej z jednego z domów - ku swojemu zaskoczeniu, bez zastanowienia podążył do jej źródła. Co się stało później i dlaczego z czasem kolejny raz pojawił się w tamtym miejscu? Tego niestety (lub stety) nie dowiecie się ode mnie, dlatego zapraszam do lektury!

Jak mogliście już zauważyć - dotychczas nie wyjaśniłam Wam moich zachwytów dotyczących tej książki. Dlatego, abyście nareszcie mogli przekonać się, dlaczego uznaję tę pozycję za tak wspaniałą, przejdę do rzeczy.

Klimat Barcelony przedstawiony w tej powieści jest czymś niesamowitym. Czytając ją czułam, jakbym wraz z bohaterem przemierzała jej ulice. W dodatku jestem pod ogromnym wrażeniem stylu autora. Nie spodziewałam się, że ta powieść będzie napisana tak przepięknie. Moje pierwsze spotkanie z Zafónem tylko  utwierdziło mnie w tym, że wiele traciłam wcześniej, nie sięgając po jego książki.

Dobra. Wiem, że z pewnością będziecie już nieco znużeni moimi ciągłymi zachwytami i jeszcze pomyślicie, że w jakikolwiek sposób ten post jest sponsorowany (I wish), jednak uwierzcie mi, nie mam żadnych zastrzeżeń wobec "Mariny". Historia w niej opowiedziana jest ciekawa, intryguje czytelnika i nie pozwala mu przestać o niej myśleć. Bohaterowie są niepowtarzalni, dobrze wykreowani i śledzenie ich losów to czysta przyjemność. Tak naprawdę mogłabym jeszcze wiele o tej powieści powiedzieć, jednak ten post nie miałby końca, a nie chcę, abyście przypadkowo przy nim usnęli. Dlatego, już na sam koniec - koniecznie przeczytajcie "Marinę". Z całego serca Wam ją polecam i mam nadzieję, że kiedy już po nią sięgniecie, to zakochacie się w niej tak samo jak ja!

Macie zamiar przeczytać "Marinę"?

A może już ją czytaliście? Podobała Wam się?

Koniecznie odpowiedzcie na te pytania w komentarzu!